നീറുമോരോർമ്മ.

പൊട്ടിച്ചിരിക്കും നിലാവിൻ മടിത്തട്ടി-

ലിത്തിരി നേരം തനിച്ചിരിക്കട്ടെ ...ഞാൻ

ഈ നിമിഷത്തിന്നനുഭൂതിയെന്നിലെ
ചേതനയ്ക്കുള്ളിലോരഗ്നിയായ് നീറവേ

ആ ചുടുജ്ജ്വാലയിൽ കത്തിയെരിയുന്നെൻ

മോഹഭംഗത്തിൻ ശവമഞ്ചമൊക്കെയും.

ഓർക്കുന്നു ഞാൻ, അന്നു നിൻ മിഴിക്കുള്ളിലെ

പൊൻ ചിരി മുത്തുകൾ നീണ്ടുവന്നെൻ ഹൃത്തിൽ

ഉന്മേഷമായ് ,ഉഷ്ണ ജ്ജ്വാലയായ് ,പൊള്ളുന്ന

നൊമ്പരമായ്, ബാലബിംബം പൊഴിക്കുന്ന

കാഞ്ചനരശ്മിയായ് , നീലനിലാവിന്റെ സൗന്ദര്യമായ് ,
നിശീഥിനിയിൽ  പൂക്കും പൊന്നാമ്പലായ്,

ആമ്പലിനുള്ളിലൂറീടുന്ന തേൻകണമായ് ,
മൂളുംഭൃംഗമായ് ,രാവിന്റെ തേങ്ങലായ് ,

തേങ്ങും രാപ്പാടിയായ്, പൂവുകൾ

തിങ്ങി നിറഞ്ഞ പൂങ്കാവന ശോഭയാ,

യേതോ മധുരാനുരാഗത്തിൻ താളത്തിൽ

എന്നിലെ എന്നെ മറന്ന നിമിഷങ്ങൾ.

നീ നിറച്ചെന്നിൽ പുതിയോരുഭാവവു-
മേകാന്ത സ്വപ്നത്തിൻ ശീതള ച്ഛായയും

നീ നിറച്ചെന്നുള്ളിൽ പേരറിയാത്തൊരു

രാഗാർദ്രമോഹത്തിൻ നിർവൃതിപ്പൂക്കളും.

അന്നു ഞാൻ യാചിച്ചു നിൻ കരൾക്കൂടതിൽ
ഒന്നെനിക്കന്തിയുറങ്ങാനിടത്തിനായ്,

അത്യുന്നശൃംഗത്തിലായാലും , ജീവനെ
മൃത്യുവിൻ മാറിലെറിയേണ്ടിവന്നാലും
യാത്രാമൊഴിചൊല്ലി ഞാനിറങ്ങാം, നിന്റെ

പാട്ടിനു പല്ലവിയായിടാം , ജീവിത

പാതയിലൂടെ കൈകോർത്തു നടന്നീടാം ,

കാവ്യവും ഭാവവും പോലിണ ചേർന്നിടാം.

എന്നു ഞാൻ ചൊന്നതബദ്ധമെന്നോതി നീ

എന്തിനായന്നെന്നെ വിട്ടുപോയി സഖേ ...?