ചേതയുടെ പ്രസവവും എനിക്കു കിട്ടിയ ഓഫറും..

                   ഗവണ്മെന്റ്റിന്റെ പുതിയ തീരുമാനമനുസരിച്ച്, തൊഴിൽ ഉറപ്പു പദ്ധതിയുടെ സഹായം  ആവശ്യമുള്ള സ്ഥലമുടമകൾ തൊഴിലാളികളോടൊപ്പം പണിയെടുത്തേ മതിയാകു എന്നതിനാൽ കഴിഞ്ഞ 32 കൊല്ലങ്ങളായി മണ്ണിൽ തൊടാത്ത എനിക്ക് എന്റെ രണ്ട് വയസ്സുള്ളറബ്ബർക്കുഞ്ഞുങ്ങൾക്കു പുതയിടാൻ മണ്ണിലിറങ്ങേണ്ടി വന്നു.
എന്റെ ബാല്യകൌമാരങ്ങൾക്ക്  ആഘോഷ വേദിയായിരുന്ന വീടും പറമ്പും  ...വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം പണ്ടത്തെ ആ നാടൻ പെണ്ണിലേയ്ക്കുള്ള യാത്ര എനിക്കുനൽകിയ ആനന്ദം വർണ്ണനാതീതമായിരുന്നു....
ഞങ്ങളുടെ വാർഡിലെ മസ്റ്റർ റോളിൽ പേരുള്ള മറ്റു സ്ത്രീകളൊടൊപ്പം ഞാനും അവരേപ്പോലെ വെയിലിൻ നിന്നും രക്ഷപ്പെടാൻ ആവശ്യമായ മുൻ കരുതലുകളോടെ കുന്നിൻ ചെരുവിലെ ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന വെയിലത്ത് പ്ലാറ്റുഫോമുകൾക്കിടയിലെ  കാടു തെളിച്ച് അത് റബ്ബറിനു പുതയാക്കുന്ന ജോലിയിൽ മുഴുകി.
ഈ വർഷത്തെ മഴയുടെ പ്രത്യേകതകൊണ്ട് പതിവിലധികം വളർന്ന കാരമുള്ളുകൾ നിറഞ്ഞ കാടു തെളിക്കുക ശ്രമകരമായി രുന്നു.എന്നിട്ടും ഞാനത് ആസ്വദിച്ചു.
നടപ്പ് എന്നത് ഏറെക്കാലമായി ഞാൻ ഉപേക്ഷിച്ച ഒരു കാര്യം ആയിരുന്നു...നടന്നു പോകേണ്ടുന്ന ലക്ഷ്യമാണെങ്കിൽ ആ യാത്രയേ വേണ്ടെന്ന നിലപാടായിരുന്നു എന്റേത്...പക്ഷേ പണിനടക്കുന്ന കുന്നിൻ മുകളിലേക്കു  കുടിവെള്ളവും ചായയുമായി പലവട്ടം കയറാനും ഇറങ്ങാനും കൂടെ പണിയാനും എനിക്കു ഒരു മടിയും തോന്നിയില്ല.
ഇതിനേക്കാളേറെ എന്നെ സന്തോഷിപ്പിച്ചത് നാട്ടിൻ പുറത്തെ സാധാരണക്കാരായ സ്ത്രീകളുടെ ജീവിതാനുഭവങ്ങൾ നേരിട്ടു മനസ്സിലാക്കാൻ അവസരം കിട്ടി എന്നതാണ്..
പണിയെടുക്കുന്നതിനിടയിലും വിശ്രമസമയത്തും വീട്ടു വിശേഷങ്ങൾ...നാട്ടു വിശേഷങ്ങൾ... തുടങ്ങി അവർ സംസാരിക്കാത്ത വിഷയങ്ങൾ ഇല്ല. അങ്ങനൊരു വേളയിലാണ് ശ്വേതയുടെ പ്രസവം വിഷയമായത്....
“എന്തൊരു നാണം കെട്ട പരിപാടിയാണത് ”എന്നാണ് തുടങ്ങിയത്....കേട്ടതും അറിഞ്ഞതുമായ കാര്യങ്ങൾ അവർ മനസ്സു തുറന്നു ചർച്ചചെയ്തു.
സിനിമയ്ക്കുവേണ്ടി അത് ഷൂട്ട് ചെയ്ത ബ്ലെസ്സിയേയും അവർ വെറുതെ വിട്ടില്ല...
‘ടീവിയിലൊക്കെ അതു വരുമ്പോൾ കുട്ടികളോടൊപ്പമിരുന്നു കാണാൻ പറ്റുമോ...?ശ്വേത അതിനു സമ്മതിച്ചാലും ബ്ലെസ്സി അതു ഷൂട്ടു ചെയ്യാൻ പോകരുതായിരുന്നു ..’.
കർക്കശസ്വരത്തിലാണവർ ഓരോന്നും പറഞ്ഞത്...
‘ഐശ്വര്യ റായ് ആയിരിക്കും അങ്ങനെയൊക്കെ  ചെയ്യാൻ തയ്യാറാകുക എന്നായിരുന്നു കരുതിയത്. പക്ഷെ അവൾ എത്ര ഡീസെന്റാ.....ആ കുഞ്ഞിനെ ആരുടേയും മുന്നിൽ പ്രദർശിപ്പിക്കാ‍ൻകൂടി അവൾ തയ്യാറായിട്ടില്ല.’
സംസാരത്തിന്റെ തീവ്രത കൂട്ടാൻ ഞാൻ ഇടയ്ക്കിടെചില ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിച്ചു....
‘എന്താണ് ഷൂട്ട് ചെയ്തതെന്ന് ആരെങ്കിലും കണ്ടിരുന്നോ..?ആ സിനിമ പുറത്തിറങ്ങിയതു പോലുമില്ല....പിന്നെന്തിന്റെ പേരിലാണ് ഇങ്ങനെ രോഷം കൊള്ളുന്നത്...?പിന്നെ കുട്ടികളായാലും ‘നിന്നെ പത്തു മാസം ചുമന്നു നൊന്തു പെറ്റു’ എന്നൊക്കെ അമ്മമാർ പറയുന്നതല്ലേ കേട്ടിട്ടുള്ളു...ആ വേദനയും വിഷമവും എന്തെന്ന് ഒന്നു കണ്ടറിയാനുള്ള അവസരം നൽകാൻ ശ്വേതയെങ്കിലും തയ്യാറായതിൽ അഭിമാനം തോന്നുകയല്ലേ വേണ്ടത്...?നിങ്ങളിൽ ആരെങ്കിലും അതിനു തയ്യാറാകുമായി രുന്നൊ ...?വിദേശ രാജ്യങ്ങളിലൊക്കെ കുട്ടികൾ ഇതൊക്കെ കണ്ടുമനസ്സിലാക്കി പഠിക്കുന്നു...ഇംഗ്ലീഷു സിനിമകളിലും മറ്റും ഇത്തരം രംഗങ്ങൾ ഒരു പുതുമയേ അല്ല...’
സന്ദർഭത്തിനനുസരിച്ച് ഞാൻ ചോദിക്കുകയും പറയുകയും ചെയ്ത വാക്കുകൾ പൂർത്തിയാകും മുൻപ് അവർ അതിനെ ഖണ്ഡിക്കുകയും മറുചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കുകയും അവരുടെ മനസ്സിലുള്ളത് പറയുകയും ചെയ്യും..
‘മറ വേണ്ട കാര്യങ്ങൾ മറച്ചു തന്നെ ചെയ്യണം ...അല്ലാതെ നാണോം മാനോം ഇല്ലാതെ എല്ലാം തുറന്നു വച്ചു ചെയ്യുകയല്ല വേണ്ടത്.. എന്നാപ്പിന്നെ അതൊണ്ടാക്കിയപ്പോളത്തേതു കൂടി അങ്ങു കാണിച്ചുകൂടായിരുന്നോ അവൾക്ക്...’.
(ആ പ്രയോഗത്തിൽ എനിക്കൊരു ചമ്മലുണ്ടായി)
അമർഷം തീരുന്നില്ല
‘ഒരു ചേത....അതിനെല്ലാം കൂട്ടു നിക്കാൻ ഒരുകെട്ട്യോനും.....! ഒണ്ടല്ലോ കൊറേ സംഘടനകളും പെണ്ണുങ്ങളും ഒക്കെ.. ഒരുത്തിയുണ്ടോ ഇതിനെതിരെ എന്തേലും പറയാൻ...?’

‘നിങ്ങൾക്കും  പ്രതികരിക്കാം കെട്ടൊ.’
ഞാനവരെ സമാധാനിപ്പിച്ചു.
‘ഞങ്ങൾ ഇവിടെക്കിടന്നു പറഞ്ഞിട്ടെന്തു കാര്യം.... ആരെങ്കിലും കേൾക്കുമൊ?‘
‘ശരി നിങ്ങളുടെ പ്രതിഷേധം ഞാൻ ബ്ലോഗിലും ഫെയിസ് ബുക്കിലും ഇടാം...ലോകം മുഴുവൻ അറിഞ്ഞു കൊള്ളും ...’

അപ്പോഴാണ് എനിക്ക് ആ ഓഫർ കിട്ടിയത്.
“ചേച്ചി  അപ്പറഞ്ഞപോലെ(ബ്ലോഗും ഫെയിസ് ബുക്കും അവർക്ക് അപരിചിതമായ കാര്യങ്ങൾ) ചെയ്യുകയാണെങ്കിൽ   മസ്റ്റർ റോളോ കൂലിയോ ഒരു തുള്ളി വെള്ളം പോലുമോ  വേണ്ട  രാവിലെ 9മണി മുതൽ വൈകുന്നേരം 5 മണി വരെ ഞങ്ങൾ ഈ പറമ്പിൽ പണിയെടുത്തു തരാം...”

അവരുടെ വാക്കുകൾ സത്യത്തിൽ എന്റെ വായടപ്പിച്ചു....ഞാൻ കരുതിയതിലും എത്രയോഅധികം സാമൂഹിക പ്രതിബദ്ധത അവരിൽ ഉണ്ട്...ഇന്നു സമൂഹത്തിൽ നടക്കുന്ന ഓരോ കാര്യങ്ങളും എത്ര ഗഗനമായാണ് അവർ ചർച്ച ചെയ്യുന്നത്...ശരിക്കും അവർ ഒരുങ്ങിയിറങ്ങിയാൽ ആർക്കാണ് അവരെ തടയാൻ , തകർക്കാൻ കഴിയുക.
ഒരു കാര്യം കൂടി ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“ശ്വേതയെ നിങ്ങളുടെ മുന്നിൽ കിട്ടിയാൽ എന്താണ് നിങ്ങൾ അവരോടു പറയുക...?”
“ പറയുകയല്ല...ആദ്യം കൈ നിവർത്ത് അവളുടെ കരണത്ത് രണ്ടു പൊട്ടിക്കും...എന്നിട്ടേ ഉള്ളു മറ്റെല്ലാം...”
ആ വാക്കുകളിലെ ഊറ്റം....ആ കണ്ണുകളിലെ തിളക്കം....
എനിക്കതു മറക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല...


തൊഴിലിരിപ്പ് എന്ന് പരിഹസിക്കേണ്ട ....ശരിക്കും പണിചെയ്തു മടുത്തപ്പോഴാ ഒന്നിരുന്നത്. ഇപ്പോള്‍ കിട്ടുന്ന ഈ ചായയ്ക്കും കടിക്കും എന്ത് രുചിയാണെന്നോ 


ചെറിയ കാടൊന്നും അല്ല .കമ്മ്യൂനിസ്റ്റ് പച്ച യ്ക്കിടയില്‍ വളര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന കൂറമുള്ള് ആണ് വില്ലന്‍ .


പുതിയ വേഷവും പുതിയ കൂട്ടുകാരും...എപ്പടി...?